De gevangenis Alcatraz, die vlak voor de kust van San Francisco in Californië ligt, wordt beschouwd als één van de gevaarlijkste gevangenissen ter wereld. Dit afgelegen eiland, omringd door met haaien besmette wateren, wordt beschouwd als een ideale locatie om de gevaarlijkste criminelen ter wereld vast te houden. Er zijn minstens 36 gevangenen omgekomen tijdens een ontsnappingspoging. Geen enkele gevangene slaagde erin langs de bewakers of de ruwe zee te komen tot juni 1962, toen drie mensen met succes een ontsnappingsplan smeedden. Pas in januari 2018 werden de schokkende details van hun ontsnapping volledig bekend, toen de FBI zich genoodzaakt zag om hun onderzoek te heropenen nadat ze een brief hadden ontvangen. Lees door te ontdekken hoe de gevangenen wisten te ontsnappen.
De onmogelijke taak
Wat is er intimiderender dan naar Alcatraz gestuurd worden? Deze maximaal beveiligde gevangenis is gebouwd op een afgelegen eiland om de gevaarlijkste en angstaanjagendste personen ter wereld vast te houden en te isoleren. De gevangenis is ontworpen als verblijfplaats voor de meest ervaren criminelen en gewelddadige oplichters van Amerika.
Het lijkt onvoorstelbaar dat drie gevangenen konden ontsnappen uit zo'n zwaar beveiligde gevangenis - laat staan dat ze de ijzingwekkende zwemtocht langs de kust konden doorstaan en er levend uit konden komen. Officiële documenten gaven aan dat de drie gevangenen alleen tijdens het zwemmen stierven. Toch had de overheid door een onlangs verschenen brief geen andere keus dan een nieuw onderzoek in te stellen.
Frank Morris Lee
De man achter het plan, de meesterplanner, was ene Frank Lee Morris. Hij was een echte professional, een ervaren crimineel, slim, vaardig en vindingrijk. Hij had een moeilijke jeugd en leerde te overleven op de harde manier, aangezien hij op 11-jarige leeftijd wees werd. Met zo'n turbulente jeugd als de zijne zou hij zeker problemen krijgen. Hij stond bekend als een heethoofd en werd op 13-jarige leeftijd veroordeeld voor een misdrijf.
Met zijn geweldige brein was het duidelijk dat deze jongeman voorbestemd was voor grote dingen, maar het lot besliste anders en in plaats van beroemd te worden, werd hij berucht als de leider van Alcatraz's Grote Ontsnapping!
Hij deed dit al eerder
Frank Lee Morris zat als tiener vast in verschillende gevangenissen in het hele land na een reeks kleine misdaden. Hij werd van de ene locatie naar de andere overgeplaatst totdat hij uiteindelijk in de "Louisiana State Penitentiary" belandde, die ook wel het "Alcatraz van het Zuiden" wordt genoemd.
Lee Morris wist te vluchten tijdens het uitzitten van een straf van tien (10) jaar voor een bankoverval. Hij beschouwde het als een oefening, voornamelijk omdat hij een jaar lang had geprobeerd om de politie te slim af te zijn. Uiteindelijk werd hij gevangen genomen en naar het befaamde Alcatraz gestuurd, waar het verhaal vanaf dit punt zal beginnen. Bereid je voor op een bijzonder en waar gebeurd verhaal!
De broers
Nadat hij naar Alcatraz was gebracht, ook wel bekend als "The Rock", ontmoette Frank Lee Morris twee broers die uiteindelijk deel uit zouden maken van zijn team. De twee broers heten Clarence en John Anglin. De drie zouden later hun krachten bundelen met een andere man genaamd Allen West; zo werd er een vierkoppige eenheid gevormd.
De broers kwamen oorspronkelijk uit Georgia, maar verhuisden om in Florida te gaan werken terwijl hun ouders volgden. Hun jeugd was heel leuk en normaal - ze gingen zelfs elke zomer met z'n vieren kersen plukken.
De band tussen de twee broers
Clarance en John Anglin waren dikke dieven toen ze opgroeiden. Ze trokken vaak als familie van kersenplukkers naar Michigan om de heerlijke vruchten te plukken. Hun band werd sterker toen ze tijdens hun reis zwommen in de meren van Michigan, iets wat later nog een rol zal spelen.
Ze hadden ook een duistere kant en in 1956 werden ze opgepakt voor een bankoverval. Deze arrestatie voor de broers was echter nog lang niet het einde, zoals uit dit verhaal zal blijken.
Vóór Frank Lee Morris
De broers Anglin hadden hun portie tegenslagen voordat ze met de anderen op 'The Rock' belandden. Ze hadden meerdere keren geprobeerd om uit de Atlanta Penitentiary te vluchten, maar dat lukte niet. Hun voortdurende rebellie zorgde er uiteindelijk voor dat ze werden overgeplaatst naar Alcatraz, waar ze hun andere teamleden ontmoetten.
Nadat alle leden van het team waren uitgekozen, probeerden ze met z'n vieren het allerbeste te bereiken: vluchten uit de best beveiligde gevangenis ter wereld. Het team beschikte over veel ervaring op het gebied van het omzeilen van de bewakers en het ontsnappen uit gevangenissen.
Het plan
Het plan zelf was vrij eenvoudig: uit de gevangenis ontsnappen en helemaal naar de kust zwemmen. Dit zou echter als bijna onmogelijk worden beschouwd. Zoals al eerder vermeld, waren er eerder 36 gevangenen gestorven tijdens eenzelfde poging - waarom zou dit plan anders verlopen?
Hiervoor moesten ze al hun ervaring en expertise inbrengen en onderling een ongelooflijk niveau van vertrouwen en loyaliteit opbouwen. Ze waren zich ervan bewust dat de kansen op succes tegen hen waren en dat andere gevangenen hen als krankzinnig bestempelden. De lijn tussen gek en geniaal is echter dun en ze wilden er helemaal voor gaan.
Het begin
Het ironische is dat alle vier de veroordeelden in de "Atlanta Penitentiary" hadden gezeten voordat ze in Alcatraz aankwamen, wat kan verklaren waarom het niet zo lang duurde voordat ze elkaar vertrouwden en het plan uitvoerden. Mogelijk beschouwden ze zichzelf als vrienden omdat ze allemaal uit dezelfde buurt kwamen (dit zal dezelfde voormalige gevangenislocatie betekenen) of kenden ze elkaar al vóór hun tijd in Californië.
De vier mannen die allemaal dicht bij elkaar in cellen waren gezet, hadden niets anders dan tijd om hun ontsnapping te plannen. Voor een succesvolle uitvoering van dit plan hadden ze alle mogelijke denkkracht en middelen nodig.
Verzamelen van de belangrijkste hulpmiddelen
Hoe kom je aan de nodige middelen als je de hele dag in je cel zit? Nou, gelukkig voor hen doet de gevangenis ook dienst als fabriek. Gevangenen konden hun 'brood' verdienen door voor het Amerikaanse leger te werken en kleding, meubilair of schoenen te maken.
Deze mogelijkheden creëerden een opening naar een aanzienlijke hoeveelheid middelen die intelligente en creatieve mensen normaal gesproken zouden kunnen gebruiken om hun ontsnappingsplannen in gang te zetten! Omdat de vier naar Alcatraz waren gestuurd voor niet-gewelddadige misdaden, waren de bewakers niet echt in hen geïnteresseerd en wisten ze zich op de achtergrond te houden.
De middelen
Met zijn vieren begonnen ze hun plan geleidelijk in gang te zetten. We moeten erkennen dat het veel vaardigheid, geduld en intelligentie vergt om discreet de benodigde middelen te verzamelen die ze nodig hadden voor hun plan.
Ze wisten dat hun afwezigheid zou worden opgemerkt zodra ze hun cel zouden verlaten, daarom werkten ze aan levensgrote poppen om op hun bed te leggen nadat ze waren vertrokken. Ze moesten ook een manier vinden om van het eiland af te komen zodra ze hun cel verlieten. De bewakers in die tijd waren niet zo aardig als die van tegenwoordig - ze zouden ter plekke worden doodgeschoten als ze werden betrapt.
De camouflage
Elk lid van het ontsnappingsteam had zijn eigen taken om ervoor te zorgen dat het complot effectief was. De gebroeders Anglin waren bijvoorbeeld betrokken bij het maken van de poppenhoofden voor alle vier de gevangenen, terwijl Frank Lee Morris verantwoordelijk was voor andere taken.
Zeepwas, echt haar uit de kapperszaak in de gevangenis en toiletpapier werden gebruikt om de hoofden te maken. Morris besteedde de meeste tijd aan het maken van een instrument dat zou opblazen als een vlot en een reddingsvest. Ze hadden alle onderdelen verzameld om het idee succesvol te laten verlopen.
Schraperig gevoel
Elke nacht, van ongeveer 17:30 tot 21:00 uur, moesten ze fysiek aan de rots in hun cel schrapen om bij het ventilatiesysteem te kunnen. Als niemand keek, haalden ze het rooster uit hun cel en schraapten eraan met de lepels die ze hadden gestolen of stukjes hout die ze hadden verzameld.
Dit bleek het langste deel van het masterplan te zijn. Het duurde maanden totdat ze klaar waren met het schrapen aan de rotsen.
Hier komt het goede nieuws!
Gelukkig voor hen werd Alcatraz zelfs in de jaren 1960 al beschouwd als een oude faciliteit en was het aan het afbrokkelen. Wanneer gevangenen douchten en afwassen, stroomde er zout water door de leidingen, waardoor deze na verloop van tijd geleidelijk beschadigd raakten. Daardoor lekte het ook in de muren waardoor ze zachter werden.
Gelukkig beseften ze dit en maakten ze er gebruik van door te observeren wanneer en waar ze moesten schrapen om het zichzelf gemakkelijker te maken. Na verloop van tijd werd het voor hen gemakkelijker om aan de zwakste punten te schrapen en werd het verharde gebouw uitgehold. De gevangenissen zijn vandaag de dag zeker niet meer zo gebouwd.
De herrie
Je vraagt je misschien af hoe ze zijn weggekomen met al dat lawaai? In de jaren '60 mochten gevangenen door de hervormingswetgeving in de gevangenis elke dag muziek maken in hun kamer. Ze gebruikten dit in hun voordeel: Frank Lee Morris speelde elke avond luid op zijn accordeon om het lawaai van het hakken te onderdrukken.
Hij speelde elke avond harder en harder terwijl zijn team steeds dieper ging. Dit moest irritant zijn voor alle andere gevangenen, maar het was waarschijnlijk het laatste waar ze aan dachten. Aan de andere kant van de muur liep een onbeveiligde gang met buizen die omhoog en omlaag liepen.
Het doolhof
De nutsgang achter de cellen was in wezen een onbeveiligde speelruimte voor de gevangenen. Zodra ze een flink aantal van de bakstenen in hun verschillende cellen hadden uitgehold en ervoor hadden gezorgd dat het breed genoeg was om er doorheen te klimmen, kregen ze toegang tot de nutsgang en klommen ze naar boven.
Nadat ze de drie (3) verdiepingen naar het hoogste niveau van het dak waren geklommen, moesten ze voor de volgende stappen bidden. Toen ze eenmaal boven waren, moesten ze één van de schachten openen om op het dak te komen. Toen ze ontdekten dat één van de schachten niet was dichtgemetseld, begonnen ze aan hun plannen te werken.
Een nauwe gat
In mei 1962 waren de broers Anglin en Frank Lee Morris er eindelijk klaar voor om door hun celmuren te gaan. De gaten waren na maanden van geschraap net groot genoeg om erin te passen, maar meer hadden ze niet nodig om hun ontsnappingsplan te beginnen.
Ze maakten een vlot en reddingsvesten door losse regenjassen aan elkaar te naaien en te lijmen. Toen hun plan klaar was, gebruikten ze 50 regenjassen om de benodigde spullen te bouwen. Iedere regenjas was broodnodig, want anders zouden ze verdrinken in de zee.
Het magische signaal
Op dit moment waren drie van de vier gevangenen klaar om te gaan, maar de bende moest nog wachten op Allen West, die het gat in zijn cel nog niet had gedicht. De muren aan zijn kant van de cel waren harder en hij had wat meer problemen dan de anderen.
In juni, twee maanden later, was hij eindelijk klaar. Hij seinde naar zijn andere bendeleden dat hij klaar was, maar toen gebeurde er iets dat het hele plan in de war kon schoppen.
1, 2, 3 GA! Klaar, af!
Niemand had ooit een ontsnapping uit Alcatraz overleefd: of ze waren de eersten, of ze voegden zich bij een lange rij mislukte gevangenen die hun verhaal nooit konden navertellen.
Het leven in Alcatraz was niet veel beter dan de dood, daarom waagden ze een gokje met hun leven en waren ze bereid om de gevaren te trotseren die tijdens hun komende escapade zouden kunnen optreden. Ze waren bepakt met de benodigdheden en opgepompte adrenaline, zetten hun valstrikken klaar en waren klaar om te gaan.
De eerste hindernis
Terwijl Morris en de broers vrij gemakkelijk door hun gaten gingen, had Allen, het vierde lid, wat meer moeite. Hij dacht dat hij de juiste grootte had, maar blijkbaar heeft hij verkeerd gerekend. De drie andere leden werden ongeduldig nadat ze een aantal maanden moesten wachten tot hij klaar was met het gat.
Er werd besloten om hem achter te laten nadat er urenlang vruchteloze pogingen waren gedaan om hem te helpen. Je kunt je alleen maar voorstellen hoe hij zich moet hebben gevoeld; hij had zoveel werk verzet en werd toch door de anderen achtergelaten. Heeft hij zojuist zijn eigen leven gered of juist verdoemd?
Eén is weg...
Het moet moeilijk zijn geweest voor de drie andere gelukkige gevangenen om een medegevangene, die als hun broer was geworden, achter te laten. Dit was de eerste uitdaging van vele. Zonder West was het vlot één persoon lichter, wat betekende dat de overgebleven drie een grotere kans hadden om de tocht over het water te overleven.
Na het besluit om hem achter te laten, beginnen de broers en Morris aan hun beklimming naar het dak via de klink die eerder niet was dichtgemetseld. Maar was die nog steeds bruikbaar?
Afdalen
De broers Anglin en Frank Lee Morris bereikten vrij gemakkelijk het dak van het cellenhuis. De adrenaline moet op dit punt in volle hevigheid hebben toegeslagen toen ze de top bereikten, want ze waren op 30 meter hoogte. Ze waren zeer gemotiveerd om door te gaan - als ze nu dood zouden vallen, zou alles voor niets zijn geweest.
Ze begonnen gestaag aan hun afdaling terwijl ze aan de andere kant van de pijpleiding buiten het gebouw waren. Ze landden in de buurt van de douchegebouwen en omzeilden de bewakers. Toen ze uiteindelijk de oever bereikten, moesten ze stoppen om hun vlot op te pompen.
Het alarmsignaal klinkt luid
Dit was de laatste keer dat zowel Frank Lee Morris als John en Clarance Anglin ooit nog werden gezien. Er wordt aangenomen dat ze die avond rond 23.30 uur de zee zijn opgegaan. Nadat ze de lokazen hadden gevonden die de avond ervoor op hun plaats waren achtergelaten, was de volgende ochtend overal op het eiland alarm geslagen.
De andere gevangenen konden het niet bevatten dat drie gevangenen zojuist effectief uit 'The Rock' waren ontsnapt? Dit was nog nooit eerder gebeurd en niemand wist of de drie het hadden gered of dat ze waren verdronken in het water.
Tijd voor een inhaalslag!
Toen hij hoorde hoe effectief de ontsnapping was en zag dat de andere drie succesvol waren, werd Allen West aangemoedigd om zich bij zijn vrienden te voegen. Toen zijn gat groot genoeg was, klom hij er doorheen in een poging zijn vrienden aan de andere kant van de kust te ontmoeten. Hij had echter geen vlot om over het water te varen.
Hij kwam bij de kust en stond voor de keuze om te zwemmen en de dood te riskeren of om rechtsomkeert te maken terug naar zijn cel. Stel je voor dat je zo dicht bij de vrijheid bent die je altijd al wilde hebben en er tegelijkertijd zo ver van verwijderd bent...
Tijd om schoon schip te maken...
Allen West koos ervoor om terug te keren naar zijn cel. Hij vond het risico van een zekere dood het niet waard. Ze waren al weg, wie zou hem helpen als hij hulp nodig had tijdens zijn ontsnapping over zee? West gaf alles toe aan de bewakers in de dagen die volgden op de ontsnapping. Hierdoor weten we vandaag de dag alles over hun verhaal.
Volgens hem was het bereiken van Angel Island het eerste doel, gevolgd door het stelen van wat kleren en een voertuig, waarna ze allemaal hun eigen weg zouden gaan. Geloofden de bewakers zijn spectaculaire verhaal echt?
Het probleem
De daaropvolgende 12 dagen was de politie in San Francisco in opperste staat van paraatheid voor de drie mannen die van plan waren een auto te stelen. De tip van Allen West bleek echter niets te betekenen, want er werden in de regio nog nooit gevallen van autodiefstal geregistreerd.
Nu was de vraag: faalden de mannen in hun poging om levend de kust te bereiken, of was dit gewoon een verhaal dat met opzet was verzonnen en als rookgordijn werd gebruikt om de politie aan de andere kant te misleiden? De bewakers waren radeloos toen ze zagen dat hun eigen gevangenen met succes wisten te ontsnappen. Het werd ze allemaal te veel.
De kille oceaan
Tijdens het doorzoeken zijn er geen lichamen in het water ontdekt, wat erop wijst dat de vluchtende gevangenen de overkant zo goed als gehaald hebben. Er zijn een paar persoonlijke spullen gevonden die overeenkwamen met de spullen van Alcatraz zelf, maar er zijn geen lichamen aangetroffen.
Er was weinig kans dat de voortvluchtigen zo'n reis zouden overleven. Het typische menselijke lichaam kan maar ongeveer 20 minuten overleven in koud water voordat het volledig wordt uitgeschakeld. Omdat ze op het eiland alleen met warm water hadden gebaad, zouden ze niet gewend zijn geweest aan het koude water. Dit was één van de genoemde theorieën.
De zaak is gesloten!
De FBI sloot de zaak formeel in 1979 na 17 jaar. Ze vermoedden dat de gevangenen waarschijnlijk waren verdronken in de wateren rond San Francisco Bay - hoewel er nooit lichamen werden gevonden, waren er ook geen aanwijzingen dat ze de kust hadden bereikt.
De U.S. Marshals houden echter nog steeds een oogje in het zeil. In 2009 vertelde de plaatsvervangend maarschalk aan NPR dat "er een actief arrestatiebevel is en dat de Marshals Service niet zomaar opgeeft als ze mensen zoeken". Er is uiteindelijk nooit iets ontdekt.
Het huidige systeem
Een maand na de ontsnapping meldde een vrachtvaarder dat hij een lichaam had gezien op 30 kilometer van de Golden Gate Bridge. Hij beweert dat het lijk kleren droeg die identiek waren aan die van Alcatraz. De melding werd echter uitgesteld en het echte lichaam werd niet gezien. Was dit bedoeld als een grap om mensen af te schrikken?
In 2014 stelde een groep onderzoekers vast dat de middernachtelijke stromingen hoogstwaarschijnlijk in het voordeel van de gevangenen zouden hebben gewerkt en dat ze de reis dus hebben overleefd.
Thuis met kerst
Een documentaire van History Channel die in 2015 werd uitgezonden, onthulde nog meer bewijs van het overleven van de gebroeders Anglin. Hun familie kreeg een kerstkaart van de broers met hun handschrift.
Er is ook een foto genomen in Brazilië in het jaar 1975 waar twee mannen op staan. De meeste forensische experts zijn het erover eens dat dit de broers zijn. Het is opmerkelijk dat ze er waarschijnlijk in slaagden om onopgemerkt naar Brazilië te reizen en hun leven veilig en ver weg van de Amerikaanse politie voort te zetten.
Laatste biecht
Er is nog een sterk bewijs dat erop lijkt te wijzen dat de gebroeders Anglin het overleefd hebben. Hun broer Robert bekende op zijn sterfbed dat hij tussen 1963-1987 contact had gehad met beide broers, maar uiteindelijk het contact met hen verloor.
Ook andere familieleden besloten om niet naar de broers te zoeken omdat er een lopend onderzoek was door Interpol. Als ze zouden worden gevonden, zouden ze worden opgepakt en uiteindelijk zwaar worden gestraft, daar bestaat geen twijfel over. Aangezien ze dat niet wilden, zochten ze niet meer actief naar de broers.
De brief die alles veranderde
Er werd in januari 2018 onthuld dat de politie van San Francisco in 2013 een brief kreeg van een vermeende John Anglin. De FBI heropende de zaak officieel en is vastbesloten om ten minste één van de drie leden van de ontsnappingsbende op te sporen en op te pakken.
Het is onbekend waarom de FBI pas vijf jaar nadat de brief was verstuurd informatie ontving over de brief, waardoor de zaak nog mysterieuzer werd. Hoe dan ook, de informatie in de brief was schokkend, ook voor de grootste twijfelaars van dit misdaadverhaal!
Nog één laatste bekentenis?
De brief deelde gedetailleerde informatie over de ontsnapping en verblijfplaats van de veroordeelde. Er staat "mijn naam is John Anglin. In juni 1962 ontsnapte ik uit Alcatraz met mijn broers, Clarence en Frank Morris. Ik ben 83 jaar oud en ik ben er slecht aan toe. Ik heb kanker."
"Ja, we hebben allemaal onze doelen bereikt die avond, maar het scheelde niet veel! ... Frank stierf in oktober 2008. Zijn graf is onder een andere naam in Argentinië. Mijn broer overleed in 2011." Waar woonde John dan in 2013?
Waar woonde hij?
De schrijver die beweerde John Anglin te zijn, onthulde later in de brief waar hij in de jaren na de ontsnapping had gewoond. Hij schrijft: "Dit is de eerlijke en echte waarheid. Ik zou je kunnen vertellen dat ik (7) zeven jaar in Minot, North Dakota heb gewoond en een jaar in Fargo [Noord-Dakota]."
De BBC analyseerde enkele onleesbare delen van de brief en vermoedde dat hij een groot deel van zijn jaren na de ontsnapping in Seattle, Washington heeft gewoond.
Laatste wensen
Opmerkelijk genoeg staat in de brief dat hij nu in het zuiden van Californië woont - slechts een paar kilometer van waar hij naartoe vluchtte! Kan dit betekenen dat één van de grootste meesterbreinen achter één van de grootste ontsnappingen uit de geschiedenis altijd erg dichtbij was geweest?
Hij verklaarde duidelijk dat zijn gezondheidstoestand erg slecht was en vroeg om hulp. Hij wilde hulp, ook al zou dat betekenen dat hij tijdens zijn laatste jaren terug zou moeten naar de gevangenis. Zullen de wetshandhavers ooit instemmen met zulke vreemde voorwaarden?
Een deal sluiten
Het einde van de brief luidde slechts "Als jullie op TV verschijnen en beloven dat ik niet langer dan een jaar de gevangenis in ga en medische zorg krijg, dan schrijf ik terug om je precies te laten weten waar ik ben. Dit is geen grap ..."
Voordat er ook maar enige vorm van instemming met de voorwaarden in de brief kon worden gegeven, moest de politie forensische tests uitvoeren om vast te stellen of dit de echte John was. Waarom zou een oude willekeurige man in zijn laatste dagen opnieuw de gevangenis in willen? Ze probeerden alle mogelijke informatie te verzamelen.
Behoefte aan authenticatie
De FBI onderzocht de brief nauwkeurig op DNA-sporen. Ze controleerden het handschrift nauwkeurig om te zien of het overeenkwam met de brieven die eerder waren verstuurd en of er vingerafdrukken op stonden. Op dit moment kwamen de berichten over de recente gebeurtenissen in het nieuws.
Een lokale zender genaamd CBS KPIX publiceerde deze brief en meldde dat alle onderzoeken met betrekking tot deze brief geen uitsluitsel gaven. Experts konden het er niet over eens worden of het antwoord van de FBI inhield of ze duidelijk resultaten hadden of niet - niemand wist de volledige waarheid.
99 problemen
De U.S. Marshal Service verklaarde dat er een kans was dat de mannen overleefden na hun ontsnapping, ook al werd er nooit overtuigend bewijs gevonden. In hun officiële verklaring staat echter dat ze vermoeden dat de brief niet echt is.
Het onderzoek wordt waarschijnlijk pas afgesloten als er solide bewijs wordt gevonden dat erop wijst dat ze dood zijn of als ze duidelijk 99 jaar oud zijn. Zo worden er geen middelen besteed aan het zoeken naar mensen die waarschijnlijk dood zijn. Er is tot op heden geen betrouwbaar bewijs dat vaststelt of de mannen nog ergens in leven waren of niet.
Het perspectief van de bewakers
Een man met de naam Jim Albright gaf in maart 2018 een "alleszeggend" interview op "ABC7" waarin hij wat licht wierp op de hele gebeurtenis. Toen deze gebeurtenissen plaatsvonden, was hij een bewaker op Alcatraz, hij sprak 55 jaar na de gebeurtenis eindelijk met de media en zei dat hij oprecht gelooft dat de jongens in het water verdronken zijn en San Francisco nooit hebben gehaald.
Hij zei verder: "Het ligt eraan of je het tegen mij hebt of tegen hun moeder. Ik geloof dat ze verdronken zijn, echt waar." Vervolgens suggereert hij dat de brief waarschijnlijk is geschreven door een wanhopige man die een kankerbehandeling nodig heeft.
Verborgen waarheid
Tot op de dag van vandaag kan niemand met zekerheid zeggen of de mannen het er levend vanaf hebben gebracht. Er is van beide kanten nooit solide bewijs geweest dat goed genoeg was om het idee te ondersteunen of de mannen leefden of stierven. Hoe dan ook, als deze mannen echt die dag uit de gevangenis zijn gekomen en tot op de dag van vandaag hebben geleefd, dan zijn ze op het moment elk 86, 87 en 90 jaar oud.
Het schijnt dat ze (als ze dat al deden!) maximaal 55 jaar hebben overleefd na hun ontsnapping, wat betekent dat ze meer dan de helft van hun leven als vrij man hebben kunnen leven, en dat terwijl ze op de vlucht waren. Wat vind jij hiervan?